Vandaag 26 juli zijn we al vroeg vertrokken vanuit Chivay om met een beetje geluk de opstijgende andescondors te kunnen bewonderen. De rit naar de locatie duurt een kleine 2 uur en gaat over een erg hobbelend weggetje waar auto's elkaar bijna niet kunnen passeren vanwege de breedte en de vele haarspeldbochten. Toch rijdt onze chauffeur met een behoorlijk tempo over de weg alsof hij denkt dat wij westerlingen op onze vakantie ook alles graag gehaast willen doen....

De stops die we onderweg hebben, kan ik door de spanning niet echt goed in me opnemen. We zijn al best vroeg vertrokken, maar zoals onze gids het al had vertelt: "De condors kunnen opstijgen tussen 7.00u 's morgens en 11.00u 's morgens. Het kan zomaar zijn dat ze dus al weg zijn." Ik hoop van harte dat ze nog moeten opstijgen, want het zou erg jammer zijn om dé kans om deze vogels te zien, te moeten missen.

Om 9.00u. komen we aan op de plek van bestemming. Het wemelt er werkelijk van de mensen, maar aan de reacties en de spanningen te zien, is er nog geen enkele condor opgestegen. Mooi!

Samen met mijn vriendin, neem ik een mooi plekje in. Het zonnetje begint de koude van die ochtend te verdrijven (we zitten op zo'n 3.000m hoogte) en voor ons fladderen twee reuzenkolibries  bij een bloem. Een prachtig gezicht. Het is de grootste soort ter wereld (Goh, dat deed de naam al wel vermoeden) en hij is mensen blijkbaar wel gewend.

Opeens horen we wat kreten. Iemand naast mij (een Belg) roept: "Daar is er een!" Ik pak mijn camera en volg het dier dat vanuit de diepte naar boven komt gevlogen. Ik twijfel meteen aan de grootte. De andescondor kan zo'n 3 meter aan spanwijdte krijgen en dat heeft dit dier absoluut niet. Langzaam komt het dichterbij en maak ik wat foto's. Als ik de foto's wat beter bestudeer kan ik inderdaad bevestigen dat het geen condor is. Het is een andescaracara. Gaaf! Weer een vogel die ik niet eerder was tegengekomen en nog hoopte te zien, maar helaas nog geen condor....

Na ruim een uur wachten lopen we naar een ander plekje. Plots zien we een wat grotere vogel vliegen. Erg diep en erg ver weg, maar duidelijk een condor. Het is een jong vrouwtje aan de ontbrekende flappen op de kop en de bruine vleugels te zien. Helaas verdwijnt het beest snel uit het zicht en komt niet meer terug. Maar we hebben er eindelijk een gezien en ik hoop snel op meer. Maar na weer een uur wachten en nog niks te hebben gezien, denk ik dat het tijd is om te gaan. Mijn vriendin kijkt me aan en zegt dat we best nog even kunnen wachten. We hebben nog een paar minuten voor de bus vertrekt en wie weet komt er nog wat. Ik heb er niet heel veel vertrouwen meer in, maar terwijl ik die gedachte nog in mijn hoofd heb zien we in de verte twee grote gestaltes vliegen. Langzaam komen ze dichterbij en winnen ze aan hoogte. Het zijn twee mannetjes! Zwevend op de thermiek komen ze omhoog en geven een ware show weg. Ze vliegen op een kleine 10 meter van ons vandaan en blijven maar rondjes cirkelen. Steeds weer. Op een gegeven moment vliegt één van de mannetjes op een kleine 3 meter boven onze hoofden. Ik kan mijn mond nog net dichthouden van verbazing. Wat een prachtig beest! Een paar minuten later volgen nog twee mannetjes. Dit was het wachten meer dan waard en ik ben blij dat mijn vriendin besloot om nog even te blijven staan.

Terug naar de bus wordt mijn enthousiasme nogmaals vergroot (wat al bijna niet meer kon) want boven ons vliegt een roodrugbuizerd en verderop een grijze arendbuizerd. Wat een dag.