Ieder mens die graag in de natuur is en het leuk vindt om dieren te zien heeft wel een bepaalde diersoort waarvan het maar niet wil lukken om hem te zien. Ik noem het de 'pestsoorten'. Het lijkt namelijk soms wel alsof deze dieren je willen pesten. Het zijn soorten die door vele mensen worden waargenomen, maar telkens wanneer jij op zoek gaat, laten ze zich niet zien. En dat terwijl je je toch echt goed hebt verdiept in de soort. Je bent in het juiste leefgebied, op het meest ideale tijdstip, houdt rekening met de wind en om je geur nog eens extra te camoufleren heb je geen deo opgedaan......etc.

Ik heb in elke dierengroep wel wat van deze pestsoorten zitten. Bij de vogels zijn dit vooral de kraanvogel (die ik gelukkig al wel heb mogen zien) en de ruigpootbuizerd (vele uren zoeken en wachten zonder enig resultaat). En bij de zoogdieren was dit tot voor kort geleden het wild zwijn.

Als kind heb ik samen met mijn vader op vakantie in Luxemburg een paar keer gezocht naar dit dier. Vaak waren we erg dichtbij want dan vonden we omgewoelde aarde, verse sporen en zelfs drinkplaatsen. Ook konden we ze soms gewoon om ons heen voelen, maar helaas hebben we ze nooit gezien.

De afgelopen jaren heb ik ook weer fanatiek gezocht, maar ook dit leverde niks op. Ik raadpleegde het internet en zelfs de lokale boswachter. Uiteindelijk kwam ik op een specifieke plek op de Veluwe uit waar ik samen met mijn vriendin heen ben gegaan. Om de drukte voor te zijn, stonden we extra vroeg op om de kans op een waarneming te vergroten. Eenmaal aangekomen bij de plek, vonden we al snel verse sporen en hoe verder we liepen, hoe enthousiaster ik werd, want er waren werkelijk overal sporen van omgewoelde aarde, pootafdrukken, haren en drinkpoelen te vinden. Maar ook deze dag zat het weer niet mee en moesten we helaas teleurgesteld naar huis terug. Eenmaal thuisgekomen kon ik deze nieuwe nederlaag niet verwerken. Hoewel ik wist dat het de volgende dag zou gaan regenen, besloot ik het nogmaals op dezelfde plek te proberen. Ik nodigde mijn beste vriend uit om mee te gaan, want een extra paar ogen komt altijd goed van pas en al na 3 minuten was het raak. Twee mannetjes schrokken op en renden vlug de bossen in. Deze hadden we nog niet zo snel verwacht, dus we waren erg verbaasd, maar gelukkig kon ik snel een foto nemen. Enige tijd kwamen we niks meer tegen terwijl het gevoel ons bekroop dat we werden bekeken. Maar plotseling zagen we ze rennen. Helaas wel wat dieper in het bos dan we hadden gehoopt, maar we zagen ze. Een groep van ruim 20 zwijnen! Hoewel het maar een paar seconden duurde, was het prachtig om deze dieren te zien. Wat mij erg opviel, was dat deze dieren ontzettend lomp over komen, maar zich juist heel geruisloos door het bos kunnen verplaatsen. Zelfs wanneer ze wegrennen zijn ze vrijwel niet te horen. Geen wonder dat ze zo lastig te vinden zijn. Het zijn dieren die zich perfect hebben aangepast aan hun leefgebied en daardoor precies weten hoe ze zich kunnen verstoppen of in geval van nood zeer snel en zachtjes kunnen verplaatsen. Eenmaal aangekomen bij de auto waren we allebei helemaal doorweekt, maar zeer tevreden. Eindelijk is het me gelukt deze pestsoort te zien en ik hoop dat ik hem vanaf nu wat makkelijker kan vinden.