De temperatuur is weer flink gedaald en het zonnetje laat zich steeds minder zien. Dat betekent dat de libellen dit jaar hun taak weer hebben volbracht en langzamerhand verdwijnen. Na een zeer wisselvallig seizoen met een aantal teleurstellingen maar ook zeer bijzondere waarnemingen is het tijd om even kort terug te kijken.

Het begin van het libellenseizoen liet dit jaar even op zich wachten. Hoewel de eerste weken van april al erg mooi waren, was het vervolg erg slecht. Door de vele regenval en wind waren er maar weinig mogelijkheden om op pad te gaan. Door het slechte weer was zelfs de excursie in de Weerribben verplaatst, maar ook het weekend daarna zou geen al te best weer kennen. Uiteindelijk werd er besloten om de excursie door te zetten en dat leverde ondanks de flinke kou toch mijn eerste drie nieuwe soorten van het seizoen op.

Ook mijn vaste telroute bij het Ossermeer kende een valse start. Het beheer van dit gebied was aan het begin van dit jaar overgedragen naar andere beheerders en deze hadden besloten het gebied flink aan te pakken. Sloten erg diep uitgebaggerd en breder gemaakt en veel bomen gekapt en gesnoeid. Resultaat: voedselrijke sloten waren leeg, luwteplekken verdwenen en ook hangplekken en uitkijkposten voor libellen waren weg. Hierdoor kwamen de libellen pas halverwege mei echt goed op gang.

Maar ondanks de wat mindere start werd het vanaf mei een stuk beter. De temperatuur ging omhoog en de zon liet zich steeds meer zien. Dit zorgde uiteindelijk voor veel leuke voorjaarssoorten zoals het speerwaterjuffertje, de sierlijke witsnuitlibel en de donkere waterjuffer. Allen zeer zeldzaam en erg mooie waarnemingen.

Net als de lente was ook de zomer erg wisselvallig. Het eerste gedeelte liep ontzettend goed. Het weer zat mee en de soorten waren in overvloed aanwezig. Ook wist ik weer twee nieuwe soorten bij te schrijven. De gaffelwaterjuffer en dezuidelijke keizerlibel. Voor de zuidelijke keizerlibel had ik een speciale locatie waar ik naartoe wilde gaan en waar ik hem uiteindelijk ook wist te vinden, maar het mooiste was dat ik hem diezelfde dag ook in mijn eigen woonplaats wist te vinden. Geheel onverwacht vloog het beest opeens voor me uit op het industrieterrein in Oss. Ik heb in de haast een foto kunnen maken, maar helaas zat het licht niet mee en vloog hij snel weer weg. Maar wat een prachtige waarneming.

Het tweede gedeelte van de zomer was echter een gigantische tegenvaller. Er was veel minder zon en ook de aantallen waren op voor mij onverklaarbare wijze een stuk minder dan de laatste jaren. Veel soorten waren aan het einde van de zomer zelfs niet eens meer te vinden. Zo had ik voor het tweede jaar pech met de gaffellibel (mijn persoonlijke favoriet) en ben ik ook voor niks naar Zeeland gereden voor de zadellibel die juist die ene dag niet te vinden bleek.

Deze wisselvalligheid was ook goed terug te zien op mijn telroute voor de vlinderstichting. Aan het begin van de zomer waren er ook op deze locatie meer soorten aanwezig en tevens in grotere aantallen dan aan het einde van de zomer. Behoorlijk jammer dus....

Maar al met al mag ik dit jaar niet klagen. Mijn doel was om minimaal 5 nieuwe soorten te vinden. Een best lastige opgave, maar uiteindelijk toch gelukt. Ik kan dit jaar namelijk: de noordse winterjuffer, gaffelwaterjuffer, donkere waterjuffer, sierlijke witsnuitlibel en zuidelijke keizerlibel bijschrijven.

Uiteindelijk heb ik dit jaar 55 soorten gezien en gefotografeerd en heb ik nu een totaal van 60 waargenomen soorten in Nederland. Super gaaf!

Verder was er zeer positief nieuws voor het speerwaterjuffertje. Deze waren soms met grote aantallen te vinden wat erg prettig is voor deze zeer kwetsbare en zeldzame soort. Ook lijkt er een populatie van de zeer zeldzame Noordse glazenmaker in Noord Brabant te zijn, wat natuurlijk ontzettend gaaf is.

Helaas is er ook een kleine teleurstelling en dat is dat de oostelijke witsnuitlibel wederom niet gevonden is. Dit zou toch echt het jaar moeten zijn omdat de kans op het voortbestaan van deze soort anders wel erg minimaal zou worden als de soort al niet helemaal is verdwenen.

De komende maanden worden maanden waarin de macrolens weer wordt opgeborgen en het voorbereiden op het komende seizoen kan beginnen. De libellen zijn dan misschien voor even weer verdwenen, maar aangezien ik nog een aantal soorten in Nederland wil proberen te vinden ga ik gebieden uitpluizen die een bezoekje waard zijn.

Ook zijn de herfst en de winter natuurlijk prachtige maanden om de polders en bossen weer eens in te trekken. Behalve libellen is er nog voldoende andere flora en fauna te fotograferen. Het worden dus zeker geen maanden van stilzitten en treurig wachten op de lente, maar juist van genieten wat de natuur in deze maanden te bieden heeft!

Voor meer foto's van libellen zie de map: Libellen